Korkaklığından, ürkekliğinden, beceriksizliğinden ya da kişinin kendisine güven eksikliğinden mi desem yoksa avantacılığından, beleşçiliğinden, asalakçılığından ve kolaya kaçmacılığından dolayı mı desem; Genelde sığınacak bir liman arayışı hep vardır.. Sığınacak güvenli bir liman.. Neler aranır o limanda? Aş, iş, ekmeğin yanı sıra güven ve huzur.. Yani doyma, korunma, kollanma.. Bu liman, kişinin erişebildiğine bağlıdır; Bazen bir insan, Bazen bir kurum, Bazen bir parti, Bazen bir vakıf, Bazen bir dernek; Bazen bir cemaat, Bazen de bir çete v.s. Zorda olanın, darda kalanın ve çare bulamayanın liman arayışına eyvallah.. Lakin beleşe ve kolaycılığa kaçan ile alışkanlık ve asalaklık haline getireninkine eyvallah değil.. Gireceksin birilerinin kanatlarının altına; Ekmek elden su gölden Gel keyfim gel Ver Allahım ver.. İşte bu olmaz Taşıma su ile o çark dönmez.. İşin gerçeğinde ise; Kişi için en güvenilir liman yine kendisidir.. Kişinin vazgeçilmezi ise vatanı ve devletidir..